“Fragments of a Dollhouse”
της Δανάης Τσολάκη, απόφοιτη Καλών Τεχνών Αθήνας στο Κέντρο Τεχνών Μετς
Σε επιμέλεια Νιόβης Κρητικού
Εγκαίνια: 23/01/2025, ώρα: 19.00 – 22.00
Διάρκεια: 23/01/2025 – 15/02/2025
Ευγενίου Βουλγάρεως 6, Μετς, 11636
Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή: 17.00 – 20.30 & Tετάρτη, Σάββατο : 11.00 – 15.00
Η έκθεση “Fragments of a Dollhouse” της Δανάης Τσολάκη μας ταξιδεύει σε έναν κόσμο θραυσμάτων. Τα έργα – γλυπτά, ζωγραφικές συνθέσεις, εγκαταστάσεις και υφασμάτινες δημιουργίες – λειτουργούν σαν απομεινάρια ενός αποδομημένου κουκλόσπιτου. Η αισθητική τους, ντυμένη σε γήινες αποχρώσεις, φέρει έναν δερματί τόνο που συγχέεται με τη σάρκα, δημιουργώντας μια ανησυχητική αλλά μαγευτική οικειότητα. Σαν τοίχοι που φθείρονται από τον χρόνο και την υγρασία, τα έργα μαρτυρούν μια διαρκή πάλη μεταξύ της φθοράς και της αναγέννησης.
Τα γλυπτά, με τις φθαρμένες υφές τους, ενσωματώνουν αυτή τη δυαδικότητα. Κάθε μορφή μοιάζει να ταλαντεύεται ανάμεσα στον θάνατο και την αναγέννηση, αφήνοντας τον θεατή να αναρωτιέται για τη θέση του στη ροή του χρόνου. Το κερί, κυρίαρχο στοιχείο στις ζωγραφικές ενότητες, τονίζει τη σαρκικότητα, ενώ το μελισσοκέρι φέρει συμβολικές αναφορές στη θεραπεία και την επούλωση. Στα χέρια της Τσολάκη, τα υλικά γίνονται εργαλεία αφήγησης, με την υφή και τη διαφάνειά τους να μεταμορφώνουν το παλαιό σε κάτι νέο, σαν ένα σώμα που αναζητά να γιατρευτεί.
Η χρωματική παλέτα των έργων,
εμπνευσμένη από τον κόσμο του μπαλέτου, ξεχειλίζει ευαισθησία. Ροζ και λευκά χρώματα, λαμπερά υφάσματα και δαντέλες διατρέχουν το σύνολο, υπενθυμίζοντας τη σημασία της γυναικείας δημιουργίας και της τέχνης της καθημερινότητας, όπως το ράψιμο. Το στρώμα και η κουβέρτα, κεντρικά στοιχεία της έκθεσης, επαναπροσδιορίζουν την έννοια της οικειότητας. Το στρώμα δεν είναι πια φιλόξενο· γίνεται σύμβολο της απόρριψης και της φθοράς. Η κουβέρτα, διάφανη και εύθραυστη, ισορροπεί ανάμεσα στην ασφάλεια και την έκθεση, γεμίζοντας τον θεατή με αμφίθυμα συναισθήματα.
Ο γυναικείος απόηχος των έργων δεν περιορίζεται στα στενά όρια της ταυτότητας. Η ευαισθησία που αναδύεται από τις συνθέσεις της Τσολάκη μιλά για την ανθρώπινη ψυχή στο σύνολό της. Θέτει ερωτήματα για την τρωτότητα, την επούλωση και τις φθαρτές πτυχές της ύπαρξης, διευρύνοντας το πεδίο του φεμινιστικού λόγου σε οικουμενικές διαστάσεις. Κάθε θραύσμα κουκλόσπιτου γίνεται μια κραυγή για ισότητα, φροντίδα και αναγνώριση της δύναμης που κρύβεται στην ευθραυστότητα.
Η εμπειρία της έκθεσης ενισχύεται από τον ήχο που διαχέεται στον χώρο, δημιουργώντας ένα φαντασιακό σκηνικό. Τα έργα μοιάζουν να αφηγούνται ιστορίες ενός ονειρικού κόσμου, όπου η φθορά μετατρέπεται σε στόχο και τα όνειρα γεννούν νέες πραγματικότητες. Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα, η Δανάη Τσολάκη μας καλεί να δούμε μέσα από τα μάτια της, αναδεικνύοντας μια τέχνη που, ενώ ξεκινά από το προσωπικό, αγγίζει το οικουμενικό.
Νιόβη Κρητικού
«Αυτό είναι το κουκλόσπιτό μου. Δεν είναι για μικρούς. Ούτε για μεγάλους είναι. Είναι πολύ μεγάλο, και χάνομαι μέσα σ’ αυτό. Είναι πολύ μικρό, δεν με χωράει. Ασφυκτικά μικρό. Και ενοχλητικά μεγάλο. Σωστό κουκλόσπιτο.»
Δανάη Τσολάκη
ΕΝ
“Fragments of a Dollhouse”
by Danae Tsolaki, graduate of Athens School of Fine Arts at Mets Art Center
Curated by Niovi Kritikou
Opening: 23/01/2025, 19:00 – 22:00
Exhibition duration: 23/01/2025 – 15/02/2025
Eugenios Voulgareos 6, Mets, 11636
Opening hours:
Tuesday, Thursday, Friday: 17:00 – 20:30
Wednesday, Saturday: 11:00 – 15:00
The exhibition “Fragments of a Dollhouse” by Danae Tsolaki invites us into a world of fragments. The works—sculptures, paintings, installations, and textile creations—serve as remnants of a deconstructed dollhouse. Dressed in earthy tones, their aesthetic bears a skin-like quality that blends with flesh, evoking an unsettling yet enchanting intimacy. Like walls eroded by time and moisture, the works reflect an ongoing struggle between decay and renewal.
The sculptures, with their worn textures, embody this duality. Each form seems to oscillate between death and rebirth, leaving the viewer pondering their place in the flow of time. Wax, a dominant element in the paintings, accentuates corporeality, while beeswax carries symbolic references to healing and restoration. In Tsolaki’s hands, materials become storytelling tools, their textures and translucency transforming the old into something new, like a body seeking to mend itself.
The color palette of the works,
inspired by the world of ballet, exudes sensitivity. Pinks, whites, shimmering fabrics, and lace thread through the exhibition, reminding us of the significance of feminine creativity and the art of the everyday, such as sewing. The mattress and blanket, central elements of the exhibition, redefine the concept of intimacy. The mattress is no longer welcoming; it becomes a symbol of rejection and decay. The blanket, transparent and fragile, balances between safety and exposure, evoking ambivalent emotions in the viewer.
The feminine undertones of the works transcend the boundaries of identity. The sensitivity emerging from Tsolaki’s compositions speaks to the human soul as a whole. It raises questions about vulnerability, healing, and the fragile facets of existence, broadening the scope of feminist discourse to universal dimensions. Each fragment of the dollhouse becomes a cry for equality, care, and the recognition of the power hidden in fragility.
The exhibition experience is enhanced by the sound permeating the space, creating an imaginary setting. The works seem to narrate stories of a dreamlike world where decay transforms into purpose, and dreams give birth to new realities. In this atmosphere, Danae Tsolaki invites us to see through her eyes, showcasing art that, while deeply personal, resonates universally.
Niovi Kritikou
“This is my dollhouse. It’s not for children. Nor is it for adults. It’s far too big, and I get lost in it. It’s far too small, I don’t fit in it. Suffocatingly small. And unbearably big. A proper dollhouse.”